Beograd je sve veći glavni grad, sve manje države. Grad se stalno širi, a njegovi stanovnici pucaju. U Beogradu je sve više stanovnika, a sve manje Beograđana. Kada bi bilo osnovano, zavičajno udruženje Beograđana imalo bi mnogo manje članova od sličnih udruženja Kragujevčana, Kruševljana, Pljevljaka, Beranaca, Banjalučana, Grahovljana, Pećanaca ili Kninjana u Beogradu. Ako imate sreću, možete da sretnete i rođene Beograđane – u Beču, Londonu, Parizu, Milanu, Minhenu, Njujorku, Johanesburgu,…
Beograd je metropola, ali do pola, jer nema metro. Iako nema metro, ima razvijeno podzemlje. Beograd je otvoren grad. Jedino su zatvorene ulice zbog prekopavanja, mostovi zbog rekonstrukcije, tuneli zbog zamene svetla, bibliotke zbog popravki, bioskopi zbog privatizacije, a bioskopi zbog onih koji bi, takođe, trebalo da budu zatvoreni. Beograd je proglašen za grad budućnosti jugoistočne Evrope. Zbog okrenutosti budućnosti, a ne mrskoj prošlosti, svi muzeji su zatvoreni. Iako muzeji ne rade, muzejski primerci autobusa, trolejbusa i tramvaja mogu svakodnevno da se vide na ulicama kako prevoze putnike.
Oko glavnog grada dvadeset godina se gradi obilaznica i još nije završena, jer niko neće da obiđe Beograd. Svi žele pravo u njega!
Inače, naš najveći grad ima mnogo toga što bi trebalo da se obiđe. Divlje deponije, nehigijenska naselja, buvljake u blatu i neosvetljene parkove, trebalo bi neizostavno obilaziti u što širem luku.
Na ulicama našeg grada ima toliko pasa lutalica, da odavno nije vest kada pas ujede čoveka! Prestonica ima i parlament i zoološki vrt u centru grada. Zato se, valjda, baš u tom delu najčešće čuju krici, urlici i zavijanje: majmune, slone, konje, magarče, džukelo!
Grad je rušen u brojnim ratovima. Bilo bi bolje da je dolazilo više stranih turista, a manje stranih osvajača. Razarali su ga Huni, Goti, Avari, Turci, Austrijanci, Nemci, NATO, ali sa učinkom gradskih vlasti niko od njih ne može da se poredi.
Beogradom su nekad vladala četvorica dahija. Sada, s obzirom na brojnost gradske uprave, Beograđani za tim vremenom mogu samo da žale.
Zahvaljujući globalizaciji, ceo svet je postao jedno selo. Na primeru Beograda, to se najbolje vidi. Beogradu više odgovara ime BIOGRAD. Odnosno, bio je, a sada više nije grad.
Beoselo, pardon, Beograd, kao i svako mesto, ima svoje jubileje i godišnjice, samo što su njegovi posebni – pedeset godina od ideje o metrou koji je još uvek ideja, četrdeset godina otkad nije izgrađen nijedan most, trideset godina od početka gradnje železničke stanice koja se još radi i dvadeset pet godina od prestanka radova na izgradnji međugradskog toplovoda.